بسیاری از حوادث سخت و ناگوار، جنگ‌های ویرانگر و فتنه‌های خانمان سوز از غضبی نابجا و خشمی بی‌مورد نشأت گرفته است و به همین دلیل است که عالمان اخلاق و انسان شناسان بیدار و هوشیار را از شعله‌ور شدن این چنین آتش و غضبی بیمناک ساخته است، خشم و غضب اگر در راستای حکم عقل و به موازات عمل به وظایف دینی و شرعی نباشد، فروغ خردورزی و تابش دینداری و دین مداری را در نهاد آدمی خاموش می‌کند. امامان معصوم(ع) همواره با رفتار صحیح و الهی خود بهترین روش را در خصوص ناملایمات دیگران و جلوگیری از قوه خشم به منصه ظهور رسانیده‌اند.

در منابع روایی روایت بسیار زیبایی در گذشت و بزرگواری امام موسی(ع) نقل شده است؛

روزی امام کاظم(ع) بر مرکب سوار شده و به مزرعه مردی رفتند که رفتار شایسته‌ای با حضرت نداشت، امام او را در مزرعه یافتند و چون کنار او رسیدند، از مرکب پیاده شدند و با گشاده‌رویى و بزرگوارى از او پرسیدند: چقدر براى این مزرعه خرج کرده‌اى؟ گفت: صد دینار. فرمود: چقدر امید سود دارى؟ گفت: غیب نمى‌دانم. فرمود: گفتم چقدر امیدوار هستى؟ گفت: امید 200 دینار سود دارم. حضرت 300 دینار به او مرحمت فرمودند و فرمودند زراعت هم از آن خودت، خدا به تو آنچه به آن امید دارى خواهد رسانید. آن شخص برخاست و سر آن گرامى را بوسید و از او خواست که از گناهان و جسارت های وی در گذرد. امام تبسمى فرمودند و بازگشتند

روز بعد، آن مرد در مسجد نشسته بود که امام کاظم(ع ) وارد شدند. آن مرد تا نگاهش به امام افتاد، گفت: «الله اعلم حیث یجعل رسالته»؛ خدا بهتر مى‌داند که رسالت خویش را به چه کسانى بدهد. دوستانش با شگفتى پرسیدند، داستان چیست، قبلاً از او بد مى‌گفتى؟ او دوباره امام را دعا کرد و دوستانش با او به ستیزه برخاستند ... امام به یارانى از خود که قصد قتل او را داشتند فرمود: کدام بهتر است، نیت شما یا اینکه من با رفتار خویش او را به راه آوردم؟

بیستم ذی الحجه ، میلاد امام موسی کاظم علیه السلام بر منتظران امام عصر مبارک باد.

گردآوری : روابط عمومی آموزش و پرورش  شهرستان بافق